ဘဂၤလီျပႆနာအတြက္ လူထုဆႏၵခံယူျပီး စစ္ေတြနဲ႔ေမာင္ေတာေဒသေတြကို
ရခိုင္ျပည္နယ္ကေန ခြဲထုတ္လို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ့ စစ္တေကာင္းေဒသထဲ
သြပ္သြင္းျခင္းဟာ အေျဖတစ္ခုျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတဲ့
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အေျခစိုက္ Dhaka Tribune သတင္းစာရဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ Zeeshan
Khan ေရးသားတဲ့ A referendum in Rakhine state? ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးကို
၀ံသာႏုမွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆို တင္ျပသြားပါမယ္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မီဒီယာတစ္ခုကေန ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စိမ္ေခၚလိုက္တဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား သိရွိႏိုင္ဖို႔ ဘာသာျပန္လိုက္တာပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ့ ၄၂ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္လုနီးပါးဟာ ေလယူေလသိမ္းမဆိုစေလာက္ ကြဲျပားတဲ့ ဘဂၤလီစကားကိုေျပာဆိုၾကတဲ့ ေတာင္အာရွမ်ိဳးႏြယ္စုေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ စစ္ေတြနဲ႔ေမာင္ေတာနယ္ေတြမွာ
ေနထိုင္ၾကတဲ့ ၉၅ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါး အဲဒီမ်ိဳးႏြယ္ေတြဟာ ျမန္မာေတြရဲ့
ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို မုန္းတီးတဲ့စရိုက္ေအာက္မွာ ရက္စက္ဖိႏွိပ္မႈေတြနဲ႔အတူ
မတရားခြဲျခားဆက္ဆံခံရမႈေတြေၾကာင့္
လူသိမ်ားၾကပါတယ္။ ဒီလူမ်ိဳးေတြကို အဲဒီေနရာမွာ ႏိုင္ငံျခားသားအျဖစ္
သတ္မွတ္ျပီး ဘယ္သူမွလိုလိုလားလား မရွိၾကပါဘူး။ အဲဒီလူမ်ိဳး
ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ ေနရပ္ကိုစြန္႔ခြာျပီး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမွာ
ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခိုလံႈေနၾကရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သတ္ျဖတ္ခံရျပီး ေနအိမ္ေတြကေန
ေမာင္းထုတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။
သူတို႔ကိုယ္သူတို႔
ရိုဟင္ဂ်ာလို႔ေခၚတဲ့ ဒီလူမ်ိဳးေတြဟာ ကမၻာေပၚက ထိခိုက္နစ္နာရဆံုး လူေတြထဲမွာ
အပါအ၀င္ျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံမဲ့ေတြအျဖစ္ တေန႔တျခား တိုးပြားလာေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိျဖစ္ပြားသြားတဲ့ ခရိုင္မီးယားအေရးမွာ လူထုဆႏၵနဲ႔
ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္ကို ျပန္လည္သတ္မွတ္ျခင္းဟာ အင္မတန္ထိေရာက္တဲ့
နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ျပီး လူထုဆႏၵနဲ႔မကိုက္ညီတဲ့ ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္သတ္မွတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျပႆနာေတြအတြက္ အံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္ေစမယ့္ အေျဖတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်က္အလက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီခြဲထြက္မႈကို ခရိုင္မီးယားက အကြက္ခ်စီစဥ္တာလို႔
တိတိက်က်မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္ျပန္ဆြဲဖို႔အတြက္ လူထုဆႏၵခံယူတာဟာ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမထူးဆန္းပါဘူး။ အင္ပါယာဆန္ျပီး ဒီမိုကေရစီနဲ႔မကိုက္ညီတဲ့ နယ္နိမိတ္သတ္မွတ္မႈေတြကေတာ့ ဒီနည္းလမ္းအေပၚ ေစာဒကတက္ႏိုင္ပါတယ္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ Quebec လူမ်ိဳးေတြဟာ လူထုဆႏၵခံယူျပီး ကေနဒါကေန
ခြဲထြက္လုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ဆူဒန္ဟာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ
လူထုဆႏၵခံယူျပီး ယခင္ဆူဒန္ႏိုင္ငံကေန ခြဲထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
စေကာ့လူမ်ိဳးေတြဟာ ဒီႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ စေကာ့တလန္ကို
လြတ္လပ္တဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္
ယူႏိုက္တက္ကိင္းဒမ္းကေန ခြဲထြက္ဖို႔ မဲဆႏၵနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ဘဂၤလားက အနီးစပ္ဆံုး သာဓကတစ္ခုကို ျပရမယ္ဆိုရင္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလိုင္
၆ရက္ေန႔မွာ Sylhet ေဒသဟာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ အာသံျပည္နယ္ကေန ခြဲထြက္ျပီး
အေရွ႕ပါကစၥတန္(ဘဂၤလားေဒ့ရွ္)ကို ပူးေပါင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီနယ္ေျမေတြလိုပဲ ေသးငယ္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္တူ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ့ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ဟာ ယခင္ကတည္းက တည္ရွိေနခဲ့တာပါ။
ရုရွားႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ခရိုင္မီးယားက ရုရွားႏြယ္၀င္ေတြကို သူတို႔ႏိုင္ငံထဲ ဆြဲေခၚမယ့္အစား အေကာင္းဆံုးလုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ရုရွားအေနနဲ႔ ခရိုင္မီးယားကို လြတ္လပ္တဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ ထူေထာင္ေပးမလား ဒါမွမဟုတ္ အဲေဒသကို ရုရွားဖက္ဒေရးရွင္းထဲ သြပ္သြင္းမလားဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္စရာႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္ဟာ ခရိုင္မီးယားကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေဒသခံေတြရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ မူတည္ေနပါတယ္။
လက္ရွိအေျခအေနမွာ လူဦးေရထူထပ္ေနတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံအတြက္ ေျဖရွင္းဖို႔မလြယ္ကူတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဒုကၡသည္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းကေတာ့ စစ္ေတြ၊ေမာင္ေတာ ေဒသေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ရခိုင္ျပည္နယ္ကေန ခြဲထြက္ျပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ စစ္တေကာင္းေဒသနဲ႔ ပူးေပါင္းဖို႔ လူထုဆႏၵခံယူျပီး အေျဖရွာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သမိုင္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြအရ ခရိုင္မီးယားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး
ရုရွားကလုပ္သြားသလိုမ်ိဳး တခ်ိန္က အာရကန္လို႔ေခၚတဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက
ေဒသေတြကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံထဲ သြပ္သြင္းလို႔ရပါတယ္။ ၁၄၃၀ ခုႏွစ္
ခုလက္ရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက လြတ္လပ္တဲ့ ရခိုင္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ဦးထီးနန္းကို
ဘဂၤလားစူလတန္ရဲ့ စစ္ေရးအကူအညီနဲ႔ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ ေျမာက္ျမားစြာေသာ
ဘဂၤလီေတြဟာ ဒီထီးနန္းအသစ္အတြက္ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ေပးခဲ့ရျပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ဟာအဲဒီမွာပဲ အေျခခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ခုေခတ္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသူေတြရဲ့ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။
ေျမာက္ဦးဘုရင္ဟာ သူ႔ရဲ့နယ္ေျမတခ်ိဳ႕ကို ဘဂၤလားစူလတန္ဆီမွာ ေပးအပ္ခဲ့ရျပီး
၁၅၁၃ ခုႏွစ္အထိ ဘဂၤလားစူလတန္ရဲ့ လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့တာပါ။
အာရကန္ဟာ ဘဂၤလားအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဆီကေန အျပည့္အ၀လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္း
ေမာဂ္(ရခိုင္)နဲ႔ ေပၚတူဂီပင္လယ္ဓားျပေတြ ေသာင္းက်န္းတာေၾကာင့္ မဂိုဘုရင္
Shaista Khan က ၁၆၅၅ ခုႏွစ္မွာ ရခိုင္ေတြမူလကပိုင္တဲ့
စစ္တေကာင္းနယ္တစ္၀ိုက္ကို သိမ္းပိုက္ျပီး ရခိုင္ေတြ
ကၽြန္အျဖစ္ဖမ္းဆီးထားတဲ့ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဘဂၤလီေတြကို ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲကေဒသေတြကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ထဲ ပူးေပါင္းျခင္းဟာ
အထူးသျဖင့္ အထဲကလူေတြ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္ခံေနရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ
ထူးျခားတယ္လို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ျပီးေတာ့ လြတ္လပ္ျပီး
ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်တဲ့ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့အျပင္ ၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္တဲ့ နည္းလမ္းကလည္း ဒီဖက္ေခတ္မွာ စဥ္းစားစရာမလိုတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ျမန္မာအစိုးရဟာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ျငင္းပယ္တာ
မဲေပးခြင့္ပိတ္ပင္တာနဲ႔ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက မူဆလင္ေတြသက္သက္ကို
ခေလးႏွစ္ေယာက္ပိုယူတာကို ပိတ္ပင္တဲ့ဥပေဒ ထုတ္ျပတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေျဖရွင္းဖို႔
ၾကိဳးစားတာက အဓိကျပႆနာျဖစ္ေနပါတယ္။
အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့
လူဦးေရအခ်ိဳးအစား အခ်က္အလက္ေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ၾကိဳးစားျပီး
ျမန္မာအစိုးရဟာ ရိုဟင္ဂ်ာမဟုတ္တဲ့ ရခိုင္ေတြရဲ့ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္ဖို႔
အၾကံအစည္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေပၚ စာနာေထာက္ထားတဲ့ပံုမ်ိဳး
ျပသခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လက္ေတြ႕မွာေတာ့ လူမ်ိဳးလိုက္အေပ်ာက္ရွင္းမယ့္ကိစၥကို
ေနာက္ကြယ္ကေန ပံ့ပိုးေနတာပါ။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔
ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို စည္းမ်ဥ္းအထပ္ထပ္နဲ႔ ပိတ္ဆို႔ျပီး သူတို႔ရဲ့အသံကို
ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက ဘယ္သူမွမၾကားႏိုင္ေအာင္ ျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံတကာက
ဘယ္သူမွမၾကားႏိုင္ေအာင္ ဖန္တီးထားပါတယ္။
လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုဏ္းေဘးဒုကၡေတြကို
ေရွာင္ရွားတဲ့အခါ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာက ခ်မွတ္ထားတဲ့
စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြအရ ဖိအားေပးႏိုင္တဲ့ အေနအထားမွာ အစိုးရရဲ့ မေတာ္မတရား
ဓားစာခံလုပ္ခံေနရတာမ်ဳိးဟာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
ဒီျပႆနာအတြက္
ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေန အေျဖရွာဖို႔ ၾကိဳးစားခြင့္ ရွိပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ အတူတကြေနထိုင္လိုစိတ္ မရွိဘူးဆိုရင္
လုပ္လို႔ရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းကေတာ့ လူထုဆႏၵခံယူျခင္းပဲ
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲမတိုင္ခင္မွာ တစ္ခုခုက
ဒီရိုဟင္ဂ်ာေတြကို စုစည္းျပီး သူတို႔ကို ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး နဂိုအတိုင္း
အျပည့္အ၀ရေအာင္ ၾကိဳးစားတာ ဒါမွမဟုတ္ အနည္းဆံုး သူတို႔ကို ဒီေျမေပၚမွာ
ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ တရား၀င္ေနထိုင္သူေတြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခြင့္ရဖို႔
ၾကိဳးပမ္းသင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တ့ဲ အလုပ္ကိုလုပ္တာျဖစ္ျပီး
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ သေဘာထားၾကီးမႈကို ေတာင္းခံတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အေနနဲ႔ ရုရွားလိုပဲ ကိုယ္နဲ႔ေသြးသားေတာ္စပ္တဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြရဲ့ နယ္နိမိတ္ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ဆိုးရြားလွတဲ့အေျခအေနေတြကို မ်က္ကြယ္မျပဳသင့္ပါဘူး။ တဆက္တည္းမွာပဲ ခရိုင္မီးယားလိုမ်ိဳး ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေနနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နဲ႔ျမန္မာၾကားမွာ
လြတ္လပ္တဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခု ထူေထာင္ပိုင္ခြင့္ ရသင့္ပါတယ္။ အကယ္၍
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ထဲ ပူးေပါင္းမယ္ဆိုရင္လည္း သူ႔အလိုလိုေပးအပ္လာတဲ့
လက္ေဆာင္အတြက္ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားစရာ မလိုပါဘူး။
Zeeshan Khan (Dhaka Tribune)
March 20, 2014
၀ံသာႏုမွ ဘာသာျပန္ဆိုေဖာ္ျပသည္။
http://myanmar.wontharnu.com
0 comments