လက္ထပ္ျပီး သိမႀကာဘူး။
ေနအိမ္အသစ္ထဲ ေကာင္းေလးနဲ႕ ေကာင္းမေလး ေရႊးေျပာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ပစၥည္းေတြကို
ေနရာခ်ျပီးေနာ္ ေကာင္းမေလးက ပုလင္းလွလွေလးတစ္လံုးထုပ္လာျပီး
ေကာင္းေလးကိုေျပာတယ္။ ေမာင္…(၃) လအတြင္းမွာ ေမာင္က နႏၵကို တခါငိုေစတိုင္း
နႏၵက ဒီပုလင္းထဲမွာ ေရတစက္ထည့္မယ္။ တကယ္လို႔ဒီပုလင္းမွာ
ေရေတြျပည့္သြားျပီးဆို နႏၵမိဘအိမ္ျပန္မယ္။ နႏၵတို႔မိန္႔ခေလးေတြကေလ
အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ.. တတ္လည္းတတ္ႏိူင္လြန္းတယ္။
ဘာလဲ…။ နႏၵက ေမာင္းကို မယံုလို႔လား ?
ေမာင္တို႔မိန္႔မေတြနဲ႔အိမ္ခဲြေနတယ္ဆိုတာ နႏၵကို ေမာင္ပိုဂရုစိုက္ခ်င္လို႔ ႀကင္နာခ်င္လို႔ ..နႏၵကို ေမာင္ႏွိပ္စက္ဖို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ ..နႏၵ…။
ေကာင္းျပီးေလ ေမာင္.. ေယာက်္ားေကာင္းေတြက သူခ်စ္တဲ့သူကို မနာႀကင္ဝမ္းမနည္းေစဘူးတဲ့။ နႏၵဘာေႀကာင္းမ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာကို နႏၵေသေသခ်ာခ်ာေရးမွတ္ထားမွာပါ.ေမာင္..။
မ်က္ရည္က်ခ်င္ဆိုင္းက်တယ္လို႔ေတာ့ မထင္နဲ႔ေနာ္ နႏၵသေဘာပါ.. ဟားဟား
ေကာင္းေလးက ေကာင္းမေလးအေျပာကို စိတ္မရွည္စြာ တဟားဟားရယ္ရင္းျပန္ေျဖတယ္။ ေမာင္… ပုလင္းတဝက္ရွိသြားျပီး။ ဒီ ႏွစ္လအတြင္းမွာ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို နႏၵတို႔ ျပန္ဆန္းစစ္၊ ျပန္သံုးသပ္သင္တယ္လို႔ထင္တယ္ေနာ္။ ေျပာေျပာဆိုဆို ေကာင္းမေလးက ေကာင္းေလးကို စာအုပ္တအုပ္ကမ္းေပးတယ္။ စာအုပ္ကို ေကာင္းခ်က္ခ်င္းဖြင့္မႀကည့္ဘူး။ ေကာင္းမေလးျပတဲ့ ေရတဝက္ပါတဲ့ ပုလင္းကိုႀကည့္ျပီး သူအံႀသေနမိတယ္။ ေကာင္းမေလးရဲ့ မ်က္ရည္ဒီေလာက္မ်ားျပီး ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ စုေဆာင္းမိမယ္မွန္း သူေတြးထင္မထားမိခဲ့သလို ေကာင္းမေလးက ျပႆနာေသးေသးခ်ဲ႕ေနတယ္လို႔လည္း သူေတြးလိုက္မိတယ္။ စာအုပ္ကို သူျပန္လွန္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အံႀသရျပန္တယ္။ စာအုပ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးေရးထားမွန္း သူနားမလည္ခဲ့ဘူး။ စာရြက္ေတြကို သူျပန္လွန္ႀကည့္ေတာ ေကာင္းမေလးက ေဘးကေန တခုခ်င္းသူကိုခ်င္းျပေနတယ္။ ပထမအဆံုးရန္ျဖစ္ရတာက… ဒီအိမ္ေရာက္ျပီး သံုးရက္ေျမွာက္တဲ့ေန႔မွာ အဲဒီေန႔က အေစာႀကီးပဲရွိေသးတယ္။ ေမာင္က အေစာႀကီးထရေတာ့ စိတ္သိပ္မႀကည္းတဲ့ပံုပဲ။ သြားတိုက္ဖို႔ ေမာင္..သြားတိုက္ေဆးညွစ္ေတာ့ သြားတိုက္ေဆးက စင္ျပီး မွန္ေပၚသြားတင္တယ္။ နႏၵက ေမာင္ကို..သြားတိုက္ေဆးေတာင္ မညွစ္တတ္ဘူးလားလို႔ေျပာတာကို ေမာင္ကစိတ္ဆိုးတယ္ အဲဒီမွာ ရန္ပဲြစျဖစ္ခဲ့တယ္….
ေကာင္းမေလးေျပာတာကို သူျငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနတယ္။ ေကာင္းမေလးက ဆက္ေျပာတယ္။ ညေနတခုမွာ ေမာင္ကိုအဝတ္ကူေလွ်ာ္ဖို႔ နႏၵေခၚေတာ ေမာင္က ဂိမ္းကစားမဖ်က္ခဲ့ဘူး ေရကေအးလြန္းလို႔ ေမာင့္ကို အဝတ္ေရက်င္းခိုင္ရံုေလးပါ။ နႏၵမိမဓမၼတာျဖစ္တဲ့အခါ ေရေအးကိုမကိုင္ႏိူင္မွန္း ေမာင္သိရင္းသားနဲ႔ လာမကူခဲ့ဘူး။ အဲဒီမွာ ရန္ပဲြစျဖစ္ခဲ့တယ္….
တညက နႏၵအရမ္းပင္ပန္းလို႔ ေစာေစာအိမ္ရွင္ျပီး ဒါကိုေမာင္က ေရသြားမခ်ိဳးပဲ ကြန္ျပဴတာပဲကစားေနတယ္။ အဲဒီတုန္းက နႏၵအေႀကာအရင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ကီးဖိုးသံႀကားရင္ေတာင္ အိပ္မေပ်ာ္ႏူိင္ဘူး။ နႏၵစိတ္တိုးျပီး ေမာင္ကို တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ေျပာမိတာနဲ႔ နႏၵတို႔ရန္ပဲြစျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမာင္က ေမာင္တကိုယ္ေကာင္းမဆန္တဲ့အေႀကာင္း ျငင္းခုန္ေျပာဆိုျပီး တကားကိုေဆာင့္ပိတ္ တီဗြီဂိမ္းဆိုင္ကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ေမာင့္ကို နႏၵဖုန္းဆက္ေတာ ေမာင္ဖုန္းယူမသြားဘူး….အိမ္မွာနႏၵတေယာက္တည္း…
ေကာင္းမေလးကေျပာေနရင္း စိတ္လႈပ္ရွားလာျပီး မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲသီလာျပန္တယ္။ တခါကလည္း…..ေတာ့္ေတာ နႏၵေတာ္ေတာ့ ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ…
ႏွစ္ေယာက္သားခဏေလာက္ ႏူတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားႀကတယ္။ တေအာင့္ႀကာမွ ေကာင္းမေလးက တိတ္ဆိတ္ခ်င္းကို ျဖိဳခဲြလိုက္တယ္။ ေမာင္…နႏၵတို႔တကယ္ပဲ မသင့္ေတာ္။ မလိုက္ဘက္ဘူးလားဟင့္? နႏၵတို႔လက္ထက္ထားတာမႀကားေသးဘူး။ နႏၵတို႔ဒီအတိုင္းသာ ေရွ႕ဆက္သြားမယ္၊ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္မႈမေပးႏိူင္ဘူးဆိုရင္ နႏၵတို႔အိမ္ေထာင္ေရးက သာယာလိမ္မွာမဟုတ္ဘူးေမာင္ စာအုပ္ထဲမွာ ေကာင္းမေလးေရးမွတ္ထားတဲ့အေႀကာင္းရာေတြက အေသးဖဲြ႕ကိစၥေလးေတြပါ။ ရန္ျဖန္တဲ့အေႀကာင္းရင္းကလည္း သာမန္ကိစၥေလးေတြပါပဲ။ စာအုပ္ကိုေကာင္းေလးႀကည့္ေနရင္းက ေကာင္းမေလးရဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ကို ေတြးမိပါတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြက ဒီကိစၥေလးေတြကို ေခါင္းထဲထည့္ထားတတ္တဲ့ သူေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ရန္ျဖစ္ျပီး ျပန္ေခၚရင္ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ေမ့သြားက်ျပီ။ ဒါေပမယ့္ မိန္႔ခေလးေတြက အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ ျပီးခဲ့တာေတြကို ထပ္ခါတလဲလဲျပန္ထုပ္ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေတြကို သူနားလည္ပါတယ္။ စာအုပ္ကိုႀကည့္ေနရင္ သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ေကာင္းမေလးက ကိစၥတခုတိုင္းကို အေသးစိတ္ေရးမွတ္ထားတယ္။ ခံစားခ်က္ပါ ေရးမွတ္ထားတယ္။ ျပီးေတာ အေႀကာာင္းရင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်ေရးထားေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေသးဖဲြ႔ကိစၥ၊ သာမန္ရိုးခ်င္းတဲ့ ကိစၥေလးေတြ ျဖည္းျဖည္းစုပံုမ်ားလာတဲ့အခါ လူကိုပိုနာႀကင္ေစတယ္ဆိုတာကို သူသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ေကာင္းမေလးက ဝမ္းနည္းစရာေတြ စုပံုေလ နာႀကင္ေလနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ္လင္းခ်က္ေမ့လာခဲ့ပံုရတယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ကိုကိုယ့္ကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာအနာ၊ အျပစ္ကိုပဲလိုက္ရွာေနႀကတယ္လို႔ ေကာင္းေလးထင္တယ္။ ဒါဆိုရင္ဒါဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အနာႏိူင္တဲ့ပံုရတယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္း ႏွစ္ဦးႏွစဘက္စလံုးက ခံစားခ်က္ေတြ မတည္ျငိမ္ႀကတဲ့အခ်ိန္၊ တျခားစိတ္ညစ္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေတြနဲ႔ ႀကံဳေနရခ်ိန္ဆိုေတာ ရန္ျဖစ္ဖန္မ်ားေလ မေကာင္းတဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ့ဘဝထဲ စုျပံဳလာေလျဖစ္ေတာမယ္။ နႏၵ….
စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ ေမာင္အလုပ္မွာ ခြင့္ယူျပီး ေမာင္တို႔အပန္းေျဖခရီးထြက္ႀကစို႔ေနာ္ နႏၵ။ ခ်စ္သူျဖစ္စ ပထမဆံုးအခ်ိန္အတူသြားခဲ့ဘူးတဲ့ေနရာေလးဆီ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့ႀကည္တယ္။ ခ်စ္သူဘဝက အမွန္တရေတြကို ျပန္တူးဆြရင္း သူတို႔တေယာက္ကို တစ္ေယာက္အရမ္းခ်စ္ခဲ့ႀက၊ အရမ္းခ်စ္ႀကတယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးက ေကာင္းမေလးက ႏူညံသိမ္ေမြးေနတယ္။ ေကာင္းေလးကလည္းႀကင္နာယုယေနတယ္….ေမာင္တို႔မသင့္ေတာ္ဘူး.၊ ေမာင္တို႔အိမ္ေထာင္ေရးမသာယာႏိူင္ဘူးလို႔ထင္ေသးလား?
နႏၵတို႔ မလိုက္ဘက္တာေတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ နႏၵထင္တယ္။ အခုႀကည့္ေလ နႏၵတို႔ဒီေလာက္ေပ်ာ္ေနႀကတာ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝကိုလည္းေရာက္ေ၇ာ နႏၵတို႔ေျပာင္းလဲသြားႀကျပန္တယ္။ အခုေယာ.. လက္ေတြ႕ဘဝမဟုတ္လို႔လားနႏၵ၊ ေကာင္းမေလးေတြေဝႏူတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ရန္ျဖစ္ေတာ ေမာင္တို႔က ကိုယ့္အာရံံုကို တဖက္လူရဲ့ အမွားေပၚမွာထားခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ကို အႀကီးခ်ဲ႕ပစ္လိုက္ႀကတယ္။ တဖက္လူ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုတဲ့သက္ေသေတြ လိုက္ရွာႀကတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အေလွ်ာ့မေပးပဲ တင္းခံႀကတယ္။ ေကာင္းေလးေျပာတဲ့စကားကို နားေထာင္ေနရင္း ေကာင္းမေလးေကာင္းညိတ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုးသဲဖို႔၊ ခြင့္လြတ္နားလည္တတ္ဖို႔လိုခဲ့ပါတယ္။ ခ်စ္သူဘဝက ပထမဆံုးအႀကိမ္အတူသြားခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေလးဆီ သူ႕ကို ေကာင္းေလးက ေခၚလာခဲ့တာမွတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ခ်စ္သူျဖစ္တာမႀကာေသးေတာ ကိုေကာင္းတာေတြကို သဖက္သားဆီ ခံစားမိေအာင္ ကိုယ့္ေကာင္းကြက္ေတြကိုပဲ ထုပ္ျပခဲ့ႀကတယ္။ လဝက္က်န္ေသးတယ္..ေမာင္။ ဒါေပမယ့္ ဟိုပလင္းထပ္ျပည့္ေတာမယ္အထင္ေတာဘူးေနာ္။ ေကာင္းေလးရဲ့ရင္ခြင္ထဲ ေကာင္းမေလးတိုးဝင္လိုက္တယ္။ ေကာင္းမေလးကို တင္းတင္းျပန္ေဖြးဖက္ရင္း ေကာင္းေလးျပံဳးေနတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူတို႔ရန္သိပ္မျဖစ္ႀကေတာဘူး။ တကယ္လို႔ေကာင္းေလးက မေတာ္တဆ ဖန္ခြက္က်ကဲြသြားရင္ ေကာင္းမေလးက မဆူမေအာ္ေတာဘူး။ ေကာင္းမေလးက မဆူမေအာ္ခင္ ေကာင္းေလးက ေဆာ္ရီ ..မိန္းမေရ ေမာင္နေမာ္နမဲ့ႏိူင္လြန္းတယ္။ ေမာင္ႏွစ္ဆေလွ်ာ္ေပးမယ္ေနာ္လို႔ အယင္ဦးေအာင္ ေတာင္းပန္တတ္တယ္။ အဲဒီအခါ ေကာင္းမေလးက အေနာ္အမဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး…. နႏၵကိုယ့္က ဖန္ခြက္ကို ေနရာမွားထားမိတာ နႏၵအျပစ္ပါ။ ေမာင္အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ဆိုတယ္။ တကယ္ေတာအခ်စ္မွာ သင့္ေတာ္တာ မသင့္ေတာ္တာ လိုက္ဖက္တာ မလိုက္ဖက္တာ မရွိပါဘူး။ တဦးေပၚတစ္ဦးတန္းဖိုးထား နားလည္တတ္ရင္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လမ္းဆီ အတူေလွ်ာက္လွမ္းႏိူင္ပါတယ္။
မႈရင္း…………..
ႏိူင္းႏိုင္းစေန
ဘာလဲ…။ နႏၵက ေမာင္းကို မယံုလို႔လား ?
ေမာင္တို႔မိန္႔မေတြနဲ႔အိမ္ခဲြေနတယ္ဆိုတာ နႏၵကို ေမာင္ပိုဂရုစိုက္ခ်င္လို႔ ႀကင္နာခ်င္လို႔ ..နႏၵကို ေမာင္ႏွိပ္စက္ဖို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ ..နႏၵ…။
ေကာင္းျပီးေလ ေမာင္.. ေယာက်္ားေကာင္းေတြက သူခ်စ္တဲ့သူကို မနာႀကင္ဝမ္းမနည္းေစဘူးတဲ့။ နႏၵဘာေႀကာင္းမ်က္ရည္က်တယ္ဆိုတာကို နႏၵေသေသခ်ာခ်ာေရးမွတ္ထားမွာပါ.ေမာင္..။
မ်က္ရည္က်ခ်င္ဆိုင္းက်တယ္လို႔ေတာ့ မထင္နဲ႔ေနာ္ နႏၵသေဘာပါ.. ဟားဟား
ေကာင္းေလးက ေကာင္းမေလးအေျပာကို စိတ္မရွည္စြာ တဟားဟားရယ္ရင္းျပန္ေျဖတယ္။ ေမာင္… ပုလင္းတဝက္ရွိသြားျပီး။ ဒီ ႏွစ္လအတြင္းမွာ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို နႏၵတို႔ ျပန္ဆန္းစစ္၊ ျပန္သံုးသပ္သင္တယ္လို႔ထင္တယ္ေနာ္။ ေျပာေျပာဆိုဆို ေကာင္းမေလးက ေကာင္းေလးကို စာအုပ္တအုပ္ကမ္းေပးတယ္။ စာအုပ္ကို ေကာင္းခ်က္ခ်င္းဖြင့္မႀကည့္ဘူး။ ေကာင္းမေလးျပတဲ့ ေရတဝက္ပါတဲ့ ပုလင္းကိုႀကည့္ျပီး သူအံႀသေနမိတယ္။ ေကာင္းမေလးရဲ့ မ်က္ရည္ဒီေလာက္မ်ားျပီး ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ စုေဆာင္းမိမယ္မွန္း သူေတြးထင္မထားမိခဲ့သလို ေကာင္းမေလးက ျပႆနာေသးေသးခ်ဲ႕ေနတယ္လို႔လည္း သူေတြးလိုက္မိတယ္။ စာအုပ္ကို သူျပန္လွန္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အံႀသရျပန္တယ္။ စာအုပ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးေရးထားမွန္း သူနားမလည္ခဲ့ဘူး။ စာရြက္ေတြကို သူျပန္လွန္ႀကည့္ေတာ ေကာင္းမေလးက ေဘးကေန တခုခ်င္းသူကိုခ်င္းျပေနတယ္။ ပထမအဆံုးရန္ျဖစ္ရတာက… ဒီအိမ္ေရာက္ျပီး သံုးရက္ေျမွာက္တဲ့ေန႔မွာ အဲဒီေန႔က အေစာႀကီးပဲရွိေသးတယ္။ ေမာင္က အေစာႀကီးထရေတာ့ စိတ္သိပ္မႀကည္းတဲ့ပံုပဲ။ သြားတိုက္ဖို႔ ေမာင္..သြားတိုက္ေဆးညွစ္ေတာ့ သြားတိုက္ေဆးက စင္ျပီး မွန္ေပၚသြားတင္တယ္။ နႏၵက ေမာင္ကို..သြားတိုက္ေဆးေတာင္ မညွစ္တတ္ဘူးလားလို႔ေျပာတာကို ေမာင္ကစိတ္ဆိုးတယ္ အဲဒီမွာ ရန္ပဲြစျဖစ္ခဲ့တယ္….
ေကာင္းမေလးေျပာတာကို သူျငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနတယ္။ ေကာင္းမေလးက ဆက္ေျပာတယ္။ ညေနတခုမွာ ေမာင္ကိုအဝတ္ကူေလွ်ာ္ဖို႔ နႏၵေခၚေတာ ေမာင္က ဂိမ္းကစားမဖ်က္ခဲ့ဘူး ေရကေအးလြန္းလို႔ ေမာင့္ကို အဝတ္ေရက်င္းခိုင္ရံုေလးပါ။ နႏၵမိမဓမၼတာျဖစ္တဲ့အခါ ေရေအးကိုမကိုင္ႏိူင္မွန္း ေမာင္သိရင္းသားနဲ႔ လာမကူခဲ့ဘူး။ အဲဒီမွာ ရန္ပဲြစျဖစ္ခဲ့တယ္….
တညက နႏၵအရမ္းပင္ပန္းလို႔ ေစာေစာအိမ္ရွင္ျပီး ဒါကိုေမာင္က ေရသြားမခ်ိဳးပဲ ကြန္ျပဴတာပဲကစားေနတယ္။ အဲဒီတုန္းက နႏၵအေႀကာအရင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ကီးဖိုးသံႀကားရင္ေတာင္ အိပ္မေပ်ာ္ႏူိင္ဘူး။ နႏၵစိတ္တိုးျပီး ေမာင္ကို တကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ေျပာမိတာနဲ႔ နႏၵတို႔ရန္ပဲြစျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေမာင္က ေမာင္တကိုယ္ေကာင္းမဆန္တဲ့အေႀကာင္း ျငင္းခုန္ေျပာဆိုျပီး တကားကိုေဆာင့္ပိတ္ တီဗြီဂိမ္းဆိုင္ကို ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ေမာင့္ကို နႏၵဖုန္းဆက္ေတာ ေမာင္ဖုန္းယူမသြားဘူး….အိမ္မွာနႏၵတေယာက္တည္း…
ေကာင္းမေလးကေျပာေနရင္း စိတ္လႈပ္ရွားလာျပီး မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြဝဲသီလာျပန္တယ္။ တခါကလည္း…..ေတာ့္ေတာ နႏၵေတာ္ေတာ့ ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ…
ႏွစ္ေယာက္သားခဏေလာက္ ႏူတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားႀကတယ္။ တေအာင့္ႀကာမွ ေကာင္းမေလးက တိတ္ဆိတ္ခ်င္းကို ျဖိဳခဲြလိုက္တယ္။ ေမာင္…နႏၵတို႔တကယ္ပဲ မသင့္ေတာ္။ မလိုက္ဘက္ဘူးလားဟင့္? နႏၵတို႔လက္ထက္ထားတာမႀကားေသးဘူး။ နႏၵတို႔ဒီအတိုင္းသာ ေရွ႕ဆက္သြားမယ္၊ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္မႈမေပးႏိူင္ဘူးဆိုရင္ နႏၵတို႔အိမ္ေထာင္ေရးက သာယာလိမ္မွာမဟုတ္ဘူးေမာင္ စာအုပ္ထဲမွာ ေကာင္းမေလးေရးမွတ္ထားတဲ့အေႀကာင္းရာေတြက အေသးဖဲြ႕ကိစၥေလးေတြပါ။ ရန္ျဖန္တဲ့အေႀကာင္းရင္းကလည္း သာမန္ကိစၥေလးေတြပါပဲ။ စာအုပ္ကိုေကာင္းေလးႀကည့္ေနရင္းက ေကာင္းမေလးရဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ကို ေတြးမိပါတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြက ဒီကိစၥေလးေတြကို ေခါင္းထဲထည့္ထားတတ္တဲ့ သူေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ရန္ျဖစ္ျပီး ျပန္ေခၚရင္ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ေမ့သြားက်ျပီ။ ဒါေပမယ့္ မိန္႔ခေလးေတြက အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ ျပီးခဲ့တာေတြကို ထပ္ခါတလဲလဲျပန္ထုပ္ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေတြကို သူနားလည္ပါတယ္။ စာအုပ္ကိုႀကည့္ေနရင္ သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ေကာင္းမေလးက ကိစၥတခုတိုင္းကို အေသးစိတ္ေရးမွတ္ထားတယ္။ ခံစားခ်က္ပါ ေရးမွတ္ထားတယ္။ ျပီးေတာ အေႀကာာင္းရင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်ေရးထားေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေသးဖဲြ႔ကိစၥ၊ သာမန္ရိုးခ်င္းတဲ့ ကိစၥေလးေတြ ျဖည္းျဖည္းစုပံုမ်ားလာတဲ့အခါ လူကိုပိုနာႀကင္ေစတယ္ဆိုတာကို သူသေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ေကာင္းမေလးက ဝမ္းနည္းစရာေတြ စုပံုေလ နာႀကင္ေလနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ္လင္းခ်က္ေမ့လာခဲ့ပံုရတယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ကိုကိုယ့္ကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာအနာ၊ အျပစ္ကိုပဲလိုက္ရွာေနႀကတယ္လို႔ ေကာင္းေလးထင္တယ္။ ဒါဆိုရင္ဒါဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အနာႏိူင္တဲ့ပံုရတယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္း ႏွစ္ဦးႏွစဘက္စလံုးက ခံစားခ်က္ေတြ မတည္ျငိမ္ႀကတဲ့အခ်ိန္၊ တျခားစိတ္ညစ္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေတြနဲ႔ ႀကံဳေနရခ်ိန္ဆိုေတာ ရန္ျဖစ္ဖန္မ်ားေလ မေကာင္းတဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ႏွစ္ေယာက္သားရဲ့ဘဝထဲ စုျပံဳလာေလျဖစ္ေတာမယ္။ နႏၵ….
စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ ေမာင္အလုပ္မွာ ခြင့္ယူျပီး ေမာင္တို႔အပန္းေျဖခရီးထြက္ႀကစို႔ေနာ္ နႏၵ။ ခ်စ္သူျဖစ္စ ပထမဆံုးအခ်ိန္အတူသြားခဲ့ဘူးတဲ့ေနရာေလးဆီ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့ႀကည္တယ္။ ခ်စ္သူဘဝက အမွန္တရေတြကို ျပန္တူးဆြရင္း သူတို႔တေယာက္ကို တစ္ေယာက္အရမ္းခ်စ္ခဲ့ႀက၊ အရမ္းခ်စ္ႀကတယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးက ေကာင္းမေလးက ႏူညံသိမ္ေမြးေနတယ္။ ေကာင္းေလးကလည္းႀကင္နာယုယေနတယ္….ေမာင္တို႔မသင့္ေတာ္ဘူး.၊ ေမာင္တို႔အိမ္ေထာင္ေရးမသာယာႏိူင္ဘူးလို႔ထင္ေသးလား?
နႏၵတို႔ မလိုက္ဘက္တာေတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ နႏၵထင္တယ္။ အခုႀကည့္ေလ နႏၵတို႔ဒီေလာက္ေပ်ာ္ေနႀကတာ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝကိုလည္းေရာက္ေ၇ာ နႏၵတို႔ေျပာင္းလဲသြားႀကျပန္တယ္။ အခုေယာ.. လက္ေတြ႕ဘဝမဟုတ္လို႔လားနႏၵ၊ ေကာင္းမေလးေတြေဝႏူတ္ဆိတ္သြားတယ္။ ရန္ျဖစ္ေတာ ေမာင္တို႔က ကိုယ့္အာရံံုကို တဖက္လူရဲ့ အမွားေပၚမွာထားခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ကို အႀကီးခ်ဲ႕ပစ္လိုက္ႀကတယ္။ တဖက္လူ ကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုတဲ့သက္ေသေတြ လိုက္ရွာႀကတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အေလွ်ာ့မေပးပဲ တင္းခံႀကတယ္။ ေကာင္းေလးေျပာတဲ့စကားကို နားေထာင္ေနရင္း ေကာင္းမေလးေကာင္းညိတ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုးသဲဖို႔၊ ခြင့္လြတ္နားလည္တတ္ဖို႔လိုခဲ့ပါတယ္။ ခ်စ္သူဘဝက ပထမဆံုးအႀကိမ္အတူသြားခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေလးဆီ သူ႕ကို ေကာင္းေလးက ေခၚလာခဲ့တာမွတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ခ်စ္သူျဖစ္တာမႀကာေသးေတာ ကိုေကာင္းတာေတြကို သဖက္သားဆီ ခံစားမိေအာင္ ကိုယ့္ေကာင္းကြက္ေတြကိုပဲ ထုပ္ျပခဲ့ႀကတယ္။ လဝက္က်န္ေသးတယ္..ေမာင္။ ဒါေပမယ့္ ဟိုပလင္းထပ္ျပည့္ေတာမယ္အထင္ေတာဘူးေနာ္။ ေကာင္းေလးရဲ့ရင္ခြင္ထဲ ေကာင္းမေလးတိုးဝင္လိုက္တယ္။ ေကာင္းမေလးကို တင္းတင္းျပန္ေဖြးဖက္ရင္း ေကာင္းေလးျပံဳးေနတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း သူတို႔ရန္သိပ္မျဖစ္ႀကေတာဘူး။ တကယ္လို႔ေကာင္းေလးက မေတာ္တဆ ဖန္ခြက္က်ကဲြသြားရင္ ေကာင္းမေလးက မဆူမေအာ္ေတာဘူး။ ေကာင္းမေလးက မဆူမေအာ္ခင္ ေကာင္းေလးက ေဆာ္ရီ ..မိန္းမေရ ေမာင္နေမာ္နမဲ့ႏိူင္လြန္းတယ္။ ေမာင္ႏွစ္ဆေလွ်ာ္ေပးမယ္ေနာ္လို႔ အယင္ဦးေအာင္ ေတာင္းပန္တတ္တယ္။ အဲဒီအခါ ေကာင္းမေလးက အေနာ္အမဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး…. နႏၵကိုယ့္က ဖန္ခြက္ကို ေနရာမွားထားမိတာ နႏၵအျပစ္ပါ။ ေမာင္အျပစ္မဟုတ္ပါဘူးလို႔ဆိုတယ္။ တကယ္ေတာအခ်စ္မွာ သင့္ေတာ္တာ မသင့္ေတာ္တာ လိုက္ဖက္တာ မလိုက္ဖက္တာ မရွိပါဘူး။ တဦးေပၚတစ္ဦးတန္းဖိုးထား နားလည္တတ္ရင္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လမ္းဆီ အတူေလွ်ာက္လွမ္းႏိူင္ပါတယ္။
မႈရင္း…………..
ႏိူင္းႏိုင္းစေန
0 comments